Manifest dla pracowników z pokolenia X

Pokolenie X (urodzeni 1961-1981) to pokolenie, które pierwszą pracę podejmowało w latach 90., w czasie kształtowania się w Polsce gospodarki wolnorynkowej.

Jego przedstawiciele, zdaniem specjalistów, cenią rozwój osobisty, niezależność, różnorodność i pracowitość. Dziś jednak na rynku pracy muszą mierzyć się z dwoma młodszymi pokoleniami: Y (urodzeni 1982-1996) i Z (urodzeni po 2000 roku). 

Ernest Wencel coach i headhunter stworzył "Manifest Pokolenia X", który ma być diagnozą potrzeb i obecnej sytuacji pokolenia na rynku pracy.  

MANIFEST

Do Pokolenia X.

Do zatrudnionych.

Do zwalnianych.

Do bezrobotnych.

Gdy wchodziliśmy na rynek pracy w okresie transformacji, nie byliśmy obciążeni nawykami poprzedniej epoki. Nasz młodzieńczy entuzjazm, elastyczność i chęć zmiany świata na lepsze doceniały nie tylko międzynarodowe korporacje, ale i rodzimy biznes.

Mijały lata, a my czuliśmy się coraz pewniej idąc naprzód - coraz lepiej kontrolując to, co wokół nas. Byliśmy nie tylko coraz bardziej doświadczeni i kompetentni, ale mieliśmy też coraz większą sprawczość. Nie zmieniły tego nawet kryzysy. Wszystko wciąż wydawało się być pod dostateczną kontrolą.

Pokolenia Y w pracy długo nie uznawaliśmy za godnych nas partnerów. Czy ktoś o tym pomyślał, że może skutecznie z nami konkurować? Jak mogliby rzucić nam wyzwanie ci, którzy byli źródłem nieustających problemów, które to my musieliśmy rozwiązywać?

Coś przeoczyliśmy? Może za późno zauważyliśmy, że rynek pracy zaczyna preferować właśnie to „coś”, co ma Pokolenie Y? A kto - nawet teraz - tak z ręką na sercu, naprawdę rozumie to, czym to „coś” jest? I w związku z tym, co takiego trzeba mieć, jakim wymogom sprostać, żeby odzyskać dawną atrakcyjność?

To nie Igreki są przyczyną naszego pokoleniowego dyskomfortu.

Zmieniła się rzeczywistość.

Zmieniła się kultura pracy.

To ona preferuje nowy – bliższy Pokoleniu Y - zestaw wartości.

Zapatrzeni w pokoleniową siłę, przekonani o własnej wartości, przegapiliśmy moment zmiany. Gdyby rzeczywiście był to tylko moment - można by nas usprawiedliwić. Ale przecież to były całe lata zmian. Zmian we wzorcach postępowania, zmian w komunikacji, zmian w środowisku pracy, zmian technologicznych - wszystko to mniej lub bardziej lekceważyliśmy.