Spadek rent z tytułu niezdolności do pracy i lepsza kondycja Funduszu Rentowego

Trwa rejestracja uczestników na nasz tegoroczny Europejski Kongres Gospodarczy. Zapraszamy! Udział możecie potwierdzić pod tym linkiem.

• Wydolność funduszu rentowego w okresie ostatnich 15 lat uległa wyraźnej poprawie.
• Choć przy 13-proc. stopie składki wynosiła 102 proc. w roku 2007, to w ślad za redukcją stopy procentowej tej składki do 6 proc., wydolność tego funduszu spadła poniżej 60 proc., aby następnie stopniowo rosnąć po podniesieniu stopy składki do 8 proc. - z poziomu ok. 80 do 111,5 proc. w roku ubiegłym.
• Poza urealnieniem wysokości składki rentowej, istotną rolę dla poprawy sytuacji finansowej funduszy miały również działania ZUS w zakresie profilaktyki, rehabilitacji i uszczelnienia przyznawania świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.

Jak podkreśla Paweł Wojciechowski, przyznawanie rent z tytułu niezdolności do pracy nie obejmuje wszystkich rodzajów ryzyka związanych ze złym stanem zdrowia, ale wyłącznie chroni przed ryzykiem wystąpienia trwałej albo długotrwałej niezdolności do pracy. W okresie 15 lat przeciętna miesięczna liczba rent z tytułu niezdolności do pracy spadła z ok. 1,1 mln w roku 2008 do 0,6 mln w roku 2019.

Czytaj też: Renta po mężu? Sam ślub nie wystarczy. Ważny wyrok sądu 

- Inaczej wygląda sytuacja rent rodzinnych. Liczba tych rent - przysługujących członkom rodziny po utracie żywiciela - w ostatnim roku wyniosła ok. 1,2 mln. Co ciekawe, mimo starzenia się ludności i związanego z tym wzrostu liczby zgonów oraz utrzymującego się zróżnicowania w wysokości emerytur między kobietami i mężczyznami, liczba tzw. rent wdowich utrzymuje się na stałym poziomie. Wynika to być może - przy stosunkowo stabilnej liczbie zawieranych małżeństw - z większej liczby rozwodów - kiedy akurat renta wdowia nie ma zastosowania - wyjaśnia Wojciechowski.

Źródło: ZUS

I podkreśla, że na szczególną uwagę zasługuje związek między ubezpieczeniami rentowymi i emerytalnym, mimo istnienia zasadniczych różnic konstrukcyjnych, co utrudnia ocenę ekwiwalentności i adekwatności całego systemu.