Podobieństwo czy przeciwieństwo. Czym powinni się kierować rekruterzy?

Mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają. Nie zawsze. Zdarza się, że rekruterzy zatrudniają osoby podobne do siebie. Czy słusznie?

• Autor:Justyna Koc
• •22 gru 2015 0:01

• Skomentuj

Każda organizacja bardzo dużo zyskuje na zatrudnianiu osób zróżnicowanych wiekowo, kulturowo oraz kompetencyjnie. fot. pixabay

Poszukiwanie podobieństwa jest jednym z naturalnych odruchów percepcyjnych pozwalających na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa wśród obcych. Zdaniem Katarzyny Pieciul, psychologa, certyfikowanego coacha biznesowego, partnera zarządzającego Lee Hecht Harrison DBM Polska, mechanizm ten działa zarówno w relacjach zawodowych, jak i prywatnych.

Dotyczy to również rekruterów, którym zdarza się zatrudniać osoby podobne do siebie. – Rekruterzy zadając określone pytania podczas rozmowy kwalifikacyjnej, dążą do potwierdzenia u potencjalnego kandydata tych cech, które najbardziej w sobie cenią. Te procesy zachodzą jednak na poziomie nieświadomym – wyjaśnia Anna Wszelaki, specjalista ds. HR, grupa ArchiDoc.

Jak podkreśla Katarzyna Pieciul, nie jest to zresztą kwestia braku wyrafinowania, a raczej rozsądku. Ludzie poszukują tego, co już znają lub lubią.

Niezatrudniać osób podobnych do siebie?

Opinie ekspertów na temat zatrudniania osób podobnych do siebie są podzielone. – Z jednej strony przyjemniej nam się pracuje, jeżeli otaczają nas osoby, które mają podobny światopogląd, osobowość oraz sposób działania – uważa Anna Wszelaki.

Plusy zauważa również Katarzyna Pieciul. Jej zdaniem wśród podobnych współpracowników, nowy pracownik szybciej wchodzi w nową rolę i sprawniej rozwiązuje problemy, korzystając z potencjału relacji z ludźmi, których lubi, rozumie i akceptuje.

Istnieją jednak pewne zagrożenia. Specjalista ds. HR z grupy ArchiDoc zauważa, że jednolity zespół może powodować konflikty i rywalizację spowodowaną ścieraniem się dwóch podobnych osobowości. Ponadto mogą wystąpić luki kompetencyjne, które bezpośrednio wpływają na efektywność pracy.

Z kolei szef, który obsesyjnie szuka u swoich podwładnych cech, które mu imponują, może się zawieść, gdy je znajdzie. Drugiej tak samo ambitnej lub kreatywnej osoby nie da się znieść w jednym zespole.

– Może też być sfrustrowany, gdy takiego drugiego ideału jak on nie spotka. Jeśli natomiast spotka, to zdyskwalifikuje go – podświadomie konkurując z nim – dodaje Pieciul.

W zróżnicowanym zespole tkwi siła

Gdyby w zespole wszyscy byli introwertykami albo nastawieni wyłącznie na cele, zapominając przy tym o ludziach, to na dłuższą metę zespół nie pracowałby dobrze. Aby być twórczym, a nie odtwórczym, zespół musi być zróżnicowany.

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.

PODOBAŁO SIĘ? PODZIEL SIĘ NA FACEBOOKU