PIT-11 dla pracowników delegowanych, osób pracujących zdalnie za granicą i zatrudnianych w firmie obcokrajowców może być problematyczny - oceniają eksperci z KPMG. Kłopotem może być m.in. kwestia ustalenia rezydencji podatkowej.
- Dochody uzyskane za granicą najczęściej podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym praca była wykonywana i nie pozostają bez wpływu na zobowiązania podatkowe w Polsce.
- Ich wykazanie może być problemem dla pracodawców, którzy do końca lutego zobowiązani są wysłać swoim pracownikom PIT-11.
- Określenie zobowiązań podatkowych i właściwej rezydencji w tym roku wpływ wywiera również pandemia koronawirusa, która mogła przyczynić się do przymusowego pobytu pracowników za granicą i świadczenia tam przez nich pracy zdalnej - wskazują eksperci KPMG.
Dochody uzyskane za granicą najczęściej podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym praca była wykonywana i nie pozostają bez wpływu na zobowiązania podatkowe w Polsce. Ich wykazanie może być problemem dla pracodawców, którzy do końca lutego zobowiązani są wysłać swoim pracownikom PIT-11.
Eksperci KPMG wskazują, że na określenie zobowiązań podatkowych i właściwej rezydencji w tym roku wpływ wywiera również pandemia koronawirusa, która mogła przyczynić się do przymusowego pobytu pracowników za granicą i świadczenia tam przez nich pracy zdalnej.
Specjaliści przypominają, że płatnik przygotowujący PIT-11 dla swojego pracownika powinien przeprowadzić weryfikację jego statusu rezydencji. Jeśli pracownik nie spełnia przesłanek do określenia jego rezydencji dla celów podatkowych w Polsce, to PIT-11 powinien zawierać inne dane. Rezydentem podatkowym w Polsce jest natomiast osoba, która posiada na terytorium naszego kraju centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Warunki dla rezydencji spełnia również osoba, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w ciągu danego roku podatkowego.
W związku z wykonywaniem przez dużą liczbę pracowników obowiązków zdalnie, OECD wydało rekomendacje, w myśl których pracownik zostanie zmuszony do pozostania w kraju, w którym jego pobyt w normalnych warunkach nie przekroczyłby 183 dni, to okres ten nie powinien przekładać się na powstanie obowiązków podatkowych w tym państwie ani na zmianę jego rezydencji podatkowej. KMPG zwraca jednak uwagę, że w polskim systemie podatkowym nie powstały żadne przepisy regulujące tę kwestię poza specjalnym porozumieniem zawartym przez Polskę i Niemcy. Stosowane są zatem zasady ogólne, w tym - postanowienia poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
PODOBAŁO SIĘ? PODZIEL SIĘ NA FACEBOOKU
KOMENTARZE (0)