Przestajemy patrzeć stereotypowo na tatuaże. Nie są już elementem blokującym dostęp do pracy czy lepszych warunków zatrudnienia.
Wyniki badania przeprowadzonego przez studentkę DSW wykazały, że tatuaże przestają być obierane jako element blokujący dostęp do pracy czy lepszych warunków zatrudnienia. Jeszcze pięć lat temu w prowadzonych przez dr Beatę Rajbę, psycholog z Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, która była opiekunem merytorycznym badań przeprowadzanych przez studentkę DSW, badaniach osoby odpowiedzialne za rekrutacje deklarowały, że zwracają uwagę na tatuaże kandydata. Choć różniły się w ich ocenie w zależności od stanowiska, na jakie prowadzona była rekrutacja i tego, jak widoczny oraz jak duży był tatuaż. Ogólnie jednak fakt posiadania widocznego tatuażu wpływał niekorzystnie na ich ocenę, a także na ocenę innych pracowników, którzy postrzegali taką osobę jako mniej godną zaufania.
- W tym roku inna moja dyplomantka, studentka Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, przedłożyła blisko 300 osobom sfabrykowane CV ze zdjęciem, na którym osoba miała na szyi tatuaż lub nie. Badania wykazały już tylko różnice w zakresie sympatyczności, ale oceniający nie różnili się w postrzeganiu jej pracowitości, sumienności czy w zaufaniu, jakim ją obdarzali. Co ciekawe, mężczyźni byli mniej przychylnie nastawieni do tatuażu na szyi, niż kobiety, które zwykle uznajemy za bardziej konformistyczne i skłonne do podążania za normami społecznymi, żyjące w ciasnym gorsecie tego, co wypada, a co nie - wyjaśnia.
Jak dodaje, zapewne kluczowy jest tu fakt, że badania te były prowadzone raczej na osobach młodych, w wieku średnio 30 lat, z których wiele ma tatuaż. Prawie wszyscy w tym wieku mają też znajomych i współpracowników z tatuażami, i taka forma ozdabiania ciała kojarzy mi się pozytywnie.
Badanie wykazało, że im bardziej tradycyjne środowisko pracy, ze ściśle ustaloną hierarchią, i im starsze osoby, z którymi pracujemy, tym bardziej negatywnie postrzegane były tatuaże. Tylko 5 proc. osób powyżej 60 roku życia ma tatuaż, podczas gdy wśród młodych ma go około 1/3, i właśnie osoby starsze najgorzej postrzegają wytatuowanych współpracowników.
Zmianę w podejściu do wytatuowanych osób potwierdzają również wyniki badania naukowców z University of Western Australia oraz z Uniwersytetu Miami. Wskazali oni, że tatuaże nie mają wpływu na szanse zatrudnienia i wysokość wynagrodzenia. Pod względem płac wytatuowani pracownicy byli „nie do odróżnienia” od pozostałych. W niektórych przypadkach ci pierwsi mieli nawet nieco większe szanse na zatrudnienie.
- Istniejące przez lata piętno związane z tatuażami, szczególnie widocznymi, powoli zanika. Szczególnie wśród młodych ludzi, którzy traktują upiększanie ciała jako naturalną i powszechną formę ekspresji. Jeśli wziąć pod uwagę rosnący odsetek wytatuowanych osób wśród młodych dorosłych, to rekruterzy i menedżerowie dyskryminujący wytatuowanych pracowników sami mogą znaleźć się pod lupą pracodawców - komentuje główny autor badania Michael French z wydziału zarządzania sektorem zdrowia Miami Business School.
Tatuaż nie w każdej pracy
Znaczenie ma też branża, w której pracę chce zacząć wytatuowana osoba. Jak wskazują autorki badania, o ile tatuaż nie dyskwalifikuje informatyka, o tyle już pracodawca niechętnie zatrudniłby kelnera z tatuażami. Choć wyjątek stanowi sieć kawiarni Starbucks. Tam już w 2014 roku zezwolono na posiadanie tatuaży przez pracowników, ale nie mogą się one znajdować na szyi lub twarzy.
Wytatuowane osoby mają też trudniej o pracę w policji. Tam jeszcze do 2018 roku wymagana była opinia psychiatryczna od aplikantów, którzy starają się o przyjęcie. Po nowelizacji ostateczne decyzje o przyjęciu lub odrzuceniu kandydata posiadającego tatuaż zapadają w poszczególnych formacjach. Problem mogą mieć też kobiety, które chcą zostać stewardessami. Część linii całkowicie wyklucza możliwość zatrudnienia osób z tatuażami, niektóre pozwalają na tatuaże w miejscach, które można zakryć ubraniem.
W tej branży przełom nastąpił 1 września 2019 roku. Wtedy Air New Zealand poinformowała, że jej pracownicy mogą mieć tatuaże w widocznych miejscach.
Rajba pytana o to, co należałoby doradzać w kwestii nowych tatuaży osobom, które planują poszukiwanie nowej pracy, przyznaje, że warto tatuaż zaplanować tak, żeby można go było zakrywać i odkrywać wedle potrzeby.
Wiele też zależy od branży, w której chcemy pracować – w zawodach artystycznych, u fryzjera, piosenkarki, sprzedawcy w sklepie z motocyklami tatuaże są formą ekspresji i wyróżniania się w tłumie, zapewne więc będą wręcz atutem. Jeśli planujemy karierę w banku, na recepcji, powinniśmy zadbać, by tatuaż był w dyskretnym miejscu, a marząc pracy w służbach mundurowych warto z tatuaży zrezygnować w ogóle, bo niestety, wciąż – przynajmniej w teorii - może stanowić podstawę odmowy przyjęcia - wyjaśnia ekspertka.
Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.
PODOBAŁO SIĘ? PODZIEL SIĘ NA FACEBOOKU
KOMENTARZE (1)